Nowy film Noyce'a to ciekawe i dobrze zrobione kino. Na początku poznajemy dwójkę głównych bohaterów. Pierwszym jest Anglik: stary i cyniczny, któremy zależy już tylko na wygodach. Drugim jest Amerykanin: młody, pełen zapału, trochę naiwny.Spotykają się, zaprzyjaźniają się. Fowler w młodym Amerykaninie odnajduje siebie samego sprzed wielu lat. Pyle w starszym od siebie Angliku widzi doświadczonego, świetnie zadomowionego w Wietnamie człowieka, który mógłby się stać jego mentorem. Jednak przyjaźń nie jest im pisana. Rozdziela ich miłość do tej samej kobiety. Skąd my to znamy? Jasne, takich filmów zrobiono już wiele. Noyce jednak szykuje dla nas wiele niespodzianek. Wraz z rozwojem akcji okazuje się, że ani Anglik ani Amerykanin nie jest tym, za kogo braliśmy ich na początku. Zarówno miłość do kobiety, jak i realia Indochin odkrywają więcej prawdy o głównych bohaterach, niż mieliśmy prawo oczekiwać.
Jednak oprócz wątku miłosnego trójkąta toczy się w "Spokojnym Amerykaninie" druga historia. Historia zagranicznej polityki USA pokazana na tle konfliktu w ogarniętych wojną wyzwoleńczą Indochinach. Jest to subtelna, acz nie pozbawiona ostrego pazura krytyka polityki Stanów Zjednoczonych, jakże aktualna w dzisiejszym ogarniętym wojną świecie. Polityka w tym filmie nigdy nie wychodzi na pierwszy plan. Nawet kiedy pokazuje się ofiary masakry i zamachu terrorystycznego. Brakuje tutaj taniego epatowania krwawą miazgą. Zdjęcia i muzyka nie mniej jednak zapadają w pamięć. A zdarzenia te mocno zaważą na losach głównych bohaterów.
Ten film to koncertowy popis gry aktorskiej ze strony Caine'a. Do tego dobry scenariusz, delikatna, lecz nie pozbawiona swojego uroku muzyka i zdjęcia momentami zbyt rozjechane, ale czasami tak bardzo intymne, że aż zapierają dech. Dzięki temu wszystkiemu film warty obejrzenia.